T1 writes

the Matrix
alleen maar een vette, en vooral fictieve film?

26 augustus 2019

Wie de eerste film uit de trilogie “The Matrix” nooit heeft gezien heeft niet alleen maar een goede en stevige actiefilm gemist. Een die 20 jaar geleden een standaard zette in special effects en die anno 2019 nog altijd staat als een huis. Lilly en Lana Wachowski regisseerden bovenal een film waarvan de symbolische diepgang in 2 decennia alleen nog maar actueler kon worden! De onderliggende boodschap ervan komt angstaanjagend snel dichtbij, hoewel in een andere vorm als de film ons laat geloven. Want niet de technologie zelf zal ons de das om gaan doen, zoals dit in de film zo fraai wordt neergezet, maar datgene wat die technologie schiep.
Ons eigen bewustzijn blijkt meer dan sterk genoeg te zijn om de ondergang van de mensheid te bewerkstelligen; de technologie heeft in dit toneelstuk uitsluitend een bijrol...

Behalve dat dit leesvoertje een oproep is om deze klassieker nog maar eens opnieuw te gaan bekijken en te concluderen dat we inderdaad aardig onderweg zijn, wil het veel meer nog een confrontatie met ons bewustzijn van vandaag zijn. Het lijkt er almaar sterker op dat we leven in een tijd waarin we niet meer om het maken van een fundamentele keuze heen kunnen.
Dat is de keuze tussen het proberen authentiek te zijn, dan wel om door te leven in een voorgeprogrammeerde diepe conditionering die we “de moderne westerse samenleving” plegen te noemen.

Terwijl economische groei langs alle kanalen steeds weer uitgeroepen wordt tot de grote redder, is het feitelijk de kanker die Mr. Smith zo genadeloos blootlegt in de film. Omdat onze denkbeelden over oneindige economische groei thans daadwerkelijk de proporties van een fundamentele en onbetwistbare religieuze overtuiging hebben aangenomen – en zodoende dus mensenwerk zijn – had Mr. Smith wel degelijk gelijk.

Niet de aarde zelf, maar de mensheid vertegenwoordigt het kankergezwel, waarvan de groei gelijke tred houdt met die van de economische uitputting van zijn eigen voedingsbodem en woonplaats, de planeet aarde.

naar boven

“Gek” zijn in een zieke samenleving is eigenlijk gezond

Jedda Krishnamurti heeft eens gezegd: “goed aangepast zijn aan een diep zieke samenleving is geen maatstaf voor een goede gezondheid.”

De meeste mensen kunnen en zullen zich niet realiseren of erkennen dat deze samenleving door en door ziek is door de economische kanker die haar van binnenuit verteert, aangezien ze er in zijn geboren en getogen en er de vruchten van denken te plukken, elke dag opnieuw. Laat staan dat ze beseffen dat ze zelf deel uitmaken van die ziekte, zoals Mr. Smith het zo treffend verwoordde! Gelijk een vis zich, levend in het water, niet kan en zal realiseren dat hij zich daar in bevindt en deel uitmaakt van het zeeleven.

Maar wat houdt het nu eigenlijk in om een normaal leven te leiden?
In de moderne wereld, in het bijzonder onze westerse, betekent het allereerst dat elk mens al vanaf zeer jonge leeftijd wordt gehersenspoeld, gedurende tenminste 10 jaren, door datgene wat we “schoolopvoeding” noemen. Als gevolg daarvan zijn we, voor nagenoeg de rest van ons leven, geconditioneerd en voorgeprogrammeerd geraakt om te gaan werken als loonslaaf en om altijd competitief te concurreren met onze medemensen, met als enige doel talloze maandelijkse rekeningen te kunnen betalen, te consumeren om pijn te vergeten en om gewoon maar te overleven.
Om eindeloos en zonder na te denken producten te consumeren omdat steeds manipulatiever wordende reclame ons daartoe overhaalt, ondanks dat we min of meer zijn gaan beseffen daardoor grote schade toe te brengen aan de planeet die we allemaal bewonen en die ons feitelijk onderhoudt en in leven houdt.
We vinden het normaal dat we onze fysieke lichamen geleidelijk aan vergiftigen met ziekte-bevorderend en “leeg” voedsel, om te gehoorzamen aan zinloze regels die niets anders dan pure bureaucratie en het economisch gewin van de happy few dienen en om blindelings dogma’s na te volgen die door conditionering en autoritaire instituties aan ons werden opgedrongen.
We leren om vooral passief en initiatiefloos te blijven, tenzij we binnen de aangegeven lijntjes kunnen blijven, om vooral niet creatief buiten deze lijntjes te gaan tekenen en kleuren en om zodoende authentieke inspiratie te onderdrukken op ontelbare manieren, waardoor we leren leven in lijden en zwijgzame lijdzaamheid zonder ooit nog op het idee te komen om iets te ondernemen om dat te overstijgen.

Als je hier nu eens één diepgevoeld moment bij kon stilstaan, zou je je misschien realiseren dat deze vorm van leven absoluut ziek en ziekmakend is. Het beste bewijs hiervoor levert de collectieve zorgsector en de farmaceutische industrie, twee bedrijfstakken die floreren als nimmer tevoren. Ondanks al deze alarmsignalen wordt deze levenswijze in het strakke economische keurslijf niettemin volkomen geaccepteerd door bijna iedereen en beoordeeld als "gezond en nuttig" voor de samenleving.
Zo'n leven wordt zelfs beloond door diezelfde samenleving! Over degenen die hier zeer bedreven in zijn wordt openlijk gezegd dat zij zeer succesvol zijn, terwijl degenen onder ons die er openlijk naar verlangen om een geheel ander, voor hen meer betekenisvol en vervullend levenspad te bewandelen op zijn minst belachelijk gemaakt worden. Er wordt op hen neergekeken, ze worden gezien als domme, nutteloze profiteurs, vreemd of zelfs getikt, en vele vormen van tegenwerking zullen aan de orde van de dag zijn.

Dus, wat is nu het punt om op zo’n manier te leven, als het leven volgens jouw eigen overtuigingen eigenlijk zoveel voller geleefd kan worden? We kunnen speelser en vrijer leven, vervuld van meer luchtigheid en lach, liefde en authentieke, aangeboren creativiteit, in vrede met onszelf en daardoor met anderen, terwijl we alle gaven van het leven kunnen omarmen en niet alleen de economische.


naar boven

Helaas slagen er slechts een paar mensen in om echt te ontsnappen uit de matrix waarin ze onbewust hebben geleefd sinds hun geboorte. Dat zijn min of meer rebellerende mensen die op enig moment in hun leven begonnen zijn om buiten de gebaande mentale paden te denken, zoals die in hun jonge jaren werden ingeprogrammeerd door de samenleving en diens gesubsidieerde instituties. Om daar allereerst mee te breken en om dan zelf nieuwe programma’s te gaan schrijven om daarmee de strenge sociale controle te omzeilen.




Rebelleren tegen normaliteit

Rebelleren tegen de normaliteit van de samenleving is een van de moeilijkste dingen die je kunt doen, omdat je over de moed dient te beschikken om eerlijk te zijn naar jezelf en anderen toe. Om aan zo’n waarheid lucht te geven in een wereld die zozeer is gevuld met (zelf)bedrog is bovendien niet zonder risico. Het uitspreken van deze waarheid impliceert automatisch dat je zowel tegen de stroom van de traditie als de schoolse bewustzijnsprogrammering (zoals het economisch gevoede arbeidsethos) in moet gaan, wat er op neerkomt dat je een confrontatie aan zult gaan met geconditioneerde massa-overtuigingen en met de ontberingen die daarvan het gevolg zullen zijn.

Natuurlijk zijn er al best veel mensen geweest die de moed hadden om te rebelleren tegen de normaliteit van onze zieke samenleving, maar de meesten waren tot nu toe niet in staat om goed om te gaan met de negatieve gevolgen die hun eigen handelen op henzelf teweegbrachten. Wanneer niemand anders je eigenheid kan omarmen, of in staat is om je eigenheid in denken en voelen te volgen en wanneer zo ongeveer iedereen tracht om die eigenheid te onderdrukken en je terug te laten keren naar het geprogrammeerde keurslijf van de samenleving (de matrix), is het heus niet zo moeilijk om de moed te verliezen en heus niet zo ongewoon om grote psychologische (ziele)pijn te verduren.
Dat is ook precies de reden waarom sommige van de grootste geesten die ooit op aarde rondwandelden stevig te lijden hebben gehad van serieuze psychologische aandoeningen. En hoewel ze tegenwoordig, lang na hun verscheiden, vaak erkenning krijgen als genie of baanbrekend pionier, werden ze door de overgrote meerderheid tijdens leven en welzijn beschouwd als wereldvreemde, min of meer getikte types.
Voorbeelden te over...

Op het moment dat je je realiseert hoe ziek de manier is waarop jij en anderen leven en daar openlijk tegenin gaat, terwijl je tegelijk probeert je vrijheid opnieuw op te eisen en je eigen levenspad te plaveien, kun je er donder op zeggen dat je in de problemen gaat komen. Bijna al je medemensen, inclusief familieleden, vrienden en collega’s, zullen er van alles aan doen om hindernissen op je pad op te werpen, met de bedoeling om je te “helpen” weer normaal te worden, precies zoals ze zelf ook normaal zijn gebleven.

In plaats van je te helpen de vleugels van het bewustzijn te laten groeien en achter te laten wat je geest belast, zullen velen hun uiterste en goedbedoelde best doen om ze te kortwieken, zodat je weer aan hun zijde mee kunt stuntelen en mee kunt lijden.


naar boven

Durf “gek” te zijn

Je innerlijke stem is je misschien al wel een heel lange tijd aan het vertellen dat het leven veel voller en meer vervullend geleefd zou kunnen worden. Je zou deze stem moeten vertrouwen, want ze heeft het gelijk aan haar zijde!
En hoewel het ‘t moeilijkste doel kan zijn wat je ooit kunt bereiken, is het tegelijk ook het enige doel dat het werkelijk waard is om voor te werken. Immers, wat zou het doel van het leven anders moeten zijn?
Wat kan het doel zijn van het verspillen van je hele eigen levensweg, uitsluitend omdat anderen je ooit met klem en deskundigheid hebben verteld dat er slechts die ene economische manier kan bestaan om het uit te leven?

Dit is hoe het dan begint…:

Als je op je eigen, ingeboren wijze wilt leven en niet op de manier zoals de samenleving en alle anderen verwachten dat je leeft, zul je de nodige moed in je hart dienen te verzamelen om daarmee een beetje “gek” (= authentiek) te kunnen zijn. Je zult je moeten distantiëren van het gemak dat de kudde dient, om zo je eigen roep(ing) te kunnen volgen zonder je al te veel te bekommeren om wat anderen wel van je zullen denken. Je dient zeker ook over de wil te beschikken waarmee behoorlijke (psychische) ontberingen kunnen worden doorstaan, zonder onderweg het bijltje van je dromen, die werkelijkheid kunnen worden, erbij neer te gooien.

Daar staat ook iets tegenover...:

Ongeacht hoeveel tegenspoed en lijden je ook zult gaan tegenkomen door het bewandelen van je pad van niet-conformiteit, de voordelen om dat neer te zetten zullen uiteindelijk de nadelen ver gaan overstijgen.
Het gaat niet altijd om het resultaat, maar vooral ook om het niet-aflatend pogen.
Zoals moeders grote barenspijn kunnen kennen, zo kan er ook grote pijn voorafgaan aan het tot geboorte brengen van een nieuwe levenswijze. Een leven dat dan vanzelf zal staan in het teken van schoonheid, dankbaarheid, scheppingskracht, inspiratie, vreugde en het gevoel dat het leven iets is om te vieren in plaats van om te “verdragen”.

Pijn gaat meestal hand in hand met verandering.
Daarom: omarm haar en sta haar toe je te leiden en de katalysator te zijn voor je innerlijke gedaanteverwisseling.

ACCEPTEER ANGST, MAAR LAAT JE ER NIET DOOR STOPPEN !!!

Litanie van de Angst

Ik moet niet bang zijn
Angst is de moordenaar van het verstand
Angst is een halfdood
Die volledige vernietiging meebrengt.

Ik zal mijn angst onder ogen zien
Ik zal mijn angst over en door mij heen laten vloeien
En als hij voorbij is
zal ik mijn innerlijk oog op zijn pad richten.

Waar de angst is gegaan
Is niets achtergebleven
Alleen ik zelf blijf.

uit het boek "Duin"– Deel I
door Frank Herbert

naar boven